Μια μεγάλη πέτρα, παρασυρμένη από το φουσκωμένο ποτάμι, καρφώνεται με ορμή στο πιο όμορφο πλατάνι της ακροποταμιάς και ανοίγει τρύπα στον κορμό του. Το δέντρο χάνει τη λυγερή κορμοστασιά που άνθρωποι, ζώα και πουλιά θαυμάζουν. Μετά από καιρό η πληγή κοντεύει να κλείσει και το πλατάνι φαίνεται να ξαναβρίσκει την πανώρια ομορφιά του. Εκείνο όμως αποφασίζει να τη θυσιάσει, για να πραγματοποιήσει το όνειρο της πέτρας που το πλήγωσε και που στο μεταξύ έχουνε γίνει φίλοι. Ζώα και πουλιά επιμένουν πως δε θα τα καταφέρει και άδικα θα θυσιάσει τον ζηλευτό κορμό του. Αποδεικνύεται όμως πως έκαναν λάθος, γιατί με πίστη και υπομονή το δέντρο πέτυχε κάτι που ήθελε πολύ.
