Όταν η φίλη μου η Άννα μού ζήτησε να κρατήσω το μυστικό της, ένιωσα σαν να έκλεινα στη χούφτα μου ένα μαγικό λούνα παρκ, με φώτα και αλογάκια που ανεβοκατέβαιναν στο καρουζέλ. Το μυστικό του Γιάννη μύριζε σαν ένα μαλακό χνουδωτό αρκουδάκι που το χώνεις στην αγκαλιά σου. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πως τρελαινόμουν για τα μυστικά και θεωρούσα πως ο κανόνας να μην το πω πουθενά δεν έπρεπε να σπάσει ποτέ. Μέχρι που η φίλη μου η Τερέζα μού ζήτησε να κρατήσω ένα μυστικό που έμοιαζε με ένα φοβερό τέρας στο τέλος ενός σκοτεινού διαδρόμου...
Μια ιστορία για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε τόσο τα φωτεινά όσο και τα σκοτεινά μυστικά.
