Ο αφηγητής διηγείται τα ταραγμένα χρόνια της νεότητάς του σε ένα φημισμένο οικοτροφείο.
Είναι ένας φιλόδοξος, προνομιούχος νέος, αλλά έχει μια σκοτεινή πλευρά – συμπεριφέρεται απερίσκεπτα και οι πράξεις του είναι συχνά ηθικά επιλήψιμες.
Στο σχολείο συναντά ένα παράξενο αγόρι που έχει το ίδιο όνομα με κείνον και του μοιάζει εντυπωσιακά. Αυτός ο σωσίας γίνεται μια δυσοίωνη παρουσία στη ζωή του.
Ο άλλος Γουίλιαμ Γουίλσον βρίσκεται συνεχώς στο παρασκήνιο, τον παρατηρεί συνέχεια και τον ακολουθεί παντού.
Ο αφηγητής προσπαθεί να τον αποφύγει, αλλά ο σωσίας φαίνεται να λειτουργεί ως ηθική πυξίδα και πηγή ενοχής για τον αφηγητή.
Καθώς η ιστορία εξελίσσεται, ο σωσίας γίνεται έμμονη ιδέα του αφηγητή.
Ο Poe διερευνά θέματα ταυτότητας και ενοχής, και στήνει ένα ανατριχιαστικό πορτρέτο της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς και των συνεπειών των πράξεών μας.
Στο επίκεντρο αυτού του διηγήματος βρίσκεται ο σωσίας ως σύμβολο των εσωτερικών συγκρούσεων του ατόμου.
