Ο «Ελεύθερος σκοπευτής» είναι μια περιπέτεια αυτογνωσίας από τον Τάκη Θεοδωρόπουλο, με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, όπου ο συγγραφέας καταγράφει την εμπειρία του ως αναγνώστη. Ο ελεύθερος σκοπευτής ψάχνει τον στόχο μέσα από τα διαβάσματά του για να καταλήξει στη γραφή του. Με λίγα λόγια, μιλάει για τη γοητεία της λογοτεχνίας: Προυστ, Μπαλζάκ, Κάφκα, Ντοστογιέφσκι, Φρόιντ, Καζαντζάκης, Καμί, Σεφέρης, Εγγονόπουλος, Μαλρό, Πεντζίκης, Μακρυγιάννης και άλλοι και άλλοι – και κυρίως η αγάπη για τους κλασικούς, τη σκέψη των αρχαίων Ελλήνων.
Θαυμάζει τους ειδικούς, την υπομονή του φιλολόγου, την προσήλωση του ιστορικού στην έρευνα, την πειθαρχία του μεθοδικού αναγνώστη ο οποίος δεν αφήνει γωνιά του έργου που τον απασχολεί χωρίς να την ξεσκονίσει. Θεωρεί την αρχαία ελληνική γραμματεία το καλύτερο αφηγηματικό είδος, χωρίς να παραγνωρίζει βέβαια τα μεγάλα μυθιστορήματα που όπως λέει είναι η παραμυθία μας στην υπαρξιακή μοναξιά.
Ο τίτλος «ελεύθερος σκοπευτής» είναι κυριολεκτικός. Δηλώνει τη στάση του ανθρώπου που ψάχνει μόνος του τον στόχο του. Και εννοείται αποτελεί και ο ίδιος στόχο.
